Mythische wezens

Verhalen en afbeeldingen van mythische wezens zijn nagenoeg overal op de wereld te vinden. Opmerkelijk hierbij is dat bepaalde mythische wezens uit verschillende oude cultruren sterke gelijkenissen lijken te hebben, zoals die van het oude Mesopotamië, het oude Griekenland, het oude Japan en de cultuur van de Picten. In het oude Mesopotamië worden zoal gemengde dieren afgebeeld en mensen met dierenhoofden.

Zo zijn er bijvoorbeeld saters die afgebeeld worden op Mesopotamische bas-reliëfs, Griekse vazen, en dieook overeenkomen met de oni uit de Japanse folklore - net zoals de Mesopotamische vogelman die ook doet denken aan de Japanse tengu. Ook de Picten beeldden mythische wezens af; Enkele van de beroemdste Pictische gravures zijn van mythische monsters, centauren, zeemeerminnen en andere zeedieren; Wezens die ook voorkomen in de oude Griekse mythologie. Zouden dit soort wezens werkelijk ooit bestaan kunnen hebben?

Het is doorgaans weinig bekend dat de wilde gehoornde familielid van het paard: de "éénhoorn" niet alleen in Europese legenden wordt genoemd maar tevens in verschillende boeken van het Oude Testament in de Bijbel; Zie Job 39:12-13, Numeri 23:22 en 24:8, Deuteronomium 33:17, Psalmen 22:21, 29:6, 92:10 en Jesaja 34:7. Eénhoorns werden afgebeeld op Europese wandtapijten uit de vijftiende en zestiende eeuw en de beroemde uitvinder en kunstenaar Leonardo da Vinci schreef over de éénhoorn in één van zijn notitieboeken en maakte er een schets van. Het lijkt erop dat dit edele dier meer zou zijn geweest dan slechts een fantasiedier, onsproten uit een levendige verbeelding.

In de lezingen van Edgar Cayce werd het bestaan van wezens genoemd die zowel half mens als half dier waren en die op Aarde voorkwamen tot 9.000 v.Chr. Omdat ze niet geheel menselijk waren en gewoonlijk slechts een dierlijk laag intellect bezaten, werden deze wezens ook wel "dingen" of "automaten" genoemd. Zij werden uitgebuit als werkslaven om het zware werk te doen dat niet veel intellect vergde. Het gebruik van deze wezens zorgde voor een groot ethisch conflict tussen hen van de facties van de zonen van Belial - die hen wilden blijven exploiteren - en zij van de Wet van Eén - die deze wezens meer rechten, vrijheid en plaats voor spirituele ontwikkeling wilde geven.

Edgar Evans Cayce (de zoon van Edgar Cayce) verklaarde deze wezens in zijn boek: "Edgar Cayce over Atlantis" (1988) als het gevolg van genetische manipulatie. Het onderwerp en de mogelijkheid tot genetische modificatie was nog onbekend in de tijd dat Edgar Cayce leefde, dus werd dan ook niet genoemd in zijn lezingen. De eerste gemodificeerde organismes in de moderne tijd waren namelijk bacteriën in 1973, en genetisch gemodificeerde muizen in 1974.

Een gemengd schepsel op een Mesopotamisch reliëf

Een man met het hoofd van een jakhals, net zoals de Egyptische god Anubis

Regressie-hypnotherapist Dolores Cannon beschreef in haar boek: "Convoluted Universe (2001)", het verhaal van John over Atlantis waar op een bepaald moment de Atlantiërs genetische experimenten begonnen uit te voeren; Het klonen van dieren en mensen om te zien of ze het voor elkaar konden krijgen. Ze produceerden vele verschillende vormen zoals zeemeerminnen, centaurs en mensachtige wezens met hoorns en geitenhoeven (saters) en verkocht deze als huisdieren om op het land te werken en dergelijke, aangezien ze meer dierlijk waren dan menselijk. Op een gegeven moment stopte men hier zelf mee omdat het ziekte veroorzaakte en mogelijk het menselijke ras kon vernietigen.

Het gechannelde boek: "Nefratete, Priesteres in Atlantis (1997)" door Joke Bouwsma noemde kort het bestaan van deze wezens als geheime genetische experimenten waar de gewone mens niet van wist. Hun meesters gebruikten een soort van hersenspoeling om hen gehoorzaam te houden.

Dr. Cottrell's e-book: "Atlantis Revisited" vermeldde dat het klonen van mensen reeds uitgevoerd werd door de oude Atlantiërs. Ook volgens Dr. Cottrell en Daan Akkerman zou men geëxperimenteerd hebben met genetische manipulatie waar men elementen combineerde van zowel mens als beest.

Volgens Daan Akkerman's boek: "Atlantis en ufo's (2003)" was de mens gedurende de latere periode van Atlantis (gedurende periode van spiritueel verval, vlak voor de uiteindelijke laatste vernietiging) over het algemeen een emotieloos wezen (alhoewel er waren uitzonderingen waren) dat tevens nog in contact stond met de gevallen engelen. Deze gevallen engelen hadden echter, gedurende die tijd, de mogelijkheid verloren om zich te manifesteren in stoffelijke lichamen vanwege de toegenomen verdichting van materie, dat het gevolg was van de laatste grote veranderingen aan het elektromagnetisch veld van de Aarde gedurende de tweede catastrofe van Atlantis. Alhoewel ze zelf niet verder konden gaan met hun praktijken, konden ze zich echter wel binden aan de stoffelijke mens, en probeerde op deze manier voortdurend, door middel van de mens, om een wezen zonder vrije wil te creëren die men zich naar hun inzicht kon vormen. (De slavenarbeiders die door Edgar Cayce de "dingen" of "automaten" genoemd werden.) Door de mens vervolgden ze hun genetische manipulaties op mensen, dieren en planten, wat het bestaan veroorzaakte van monsterlijke wezens en tevens het bestaan van reuzen en dwergen.

Saters stonden over het algemeen stonden ze bekend als ondeugende wezens, een soort van plaaggeesten, die meestal eruit zagen als half mens, half geit. De sater zou ook nauw vergeleken kunnen worden met de "oni" uit de Japanse folklore, die ook hoorns had en tevens meestal beschouwd werd als een kwaadaardig wezen.

Mogelijk was er ooit tastbaar bewijs gevonden van echte saters. In de jaren 1880 werden er reusachtige menselijke skeletten gevonden in een grafheuvel bij Sayre, in de provincie Bradford te Pennsylvanië met een lengte van meer dan 2,1 meter. De schedels hadden puntige uitsteeksels die eruit zagen als hoorns.

De ontdekking zou gedaan zijn door een groep antiquairs van goede naam maar de beenderen zouden naar verluidt zijn gestolen nadat ze naar het American Investigating Museum in Philadelphia werden gestuurd. Alhoewel velen geloofden dat het om bedrog ging, zouden er gelijksoortige schedels gevonden zijn in de buurt van Wellsville, New York, en in een mijnwerkersdorp dicht bij El Paso, Texas - beide tijdens de 19de eeuw.

Saters op een klassiek-Griekse vaas (Mogelijke ouderdom tussen 480-323 v.Chr)

Saters op een eeuwenoud Mesopotamisch bas-reliëf (Op z'n minst zo'n 5.800 jaar oud)

Auteur Lytle Robinson maakte ook gewag van gemengde wezens in zijn boek: "Edgar Cayce's Story of the Origin and Destiny of Man (1972)", gebaseerd op de uitvoerige Edgar Cayce lezingen. Hierin verteld hij dat de "dierlijke invloeden" zoals aanhangsels van vleugels, staarten, veren, klauwen en hoeven pas in het jaar 9.000 v.Chr. geheel verdwenen waren van het menselijke lichaam, met uitzondering van enkelen die later op accurate wijze werden weergegeven in de Assyrische (zoals in de afbeeldingen hierboven) en Egyptische kunst. De sfinx zou een benoemenswaardig voorbeeld zijn van één van de eerdere monsters.

Edgar Cayce beschreef in zijn lezingen de zogenaamde "Tempel Opoffering" (Temple Sacrifice), wat een soort van op spiritualiteit gebaseerd ziekenhuis of gezondheidscentrum was, en de "Tempel Schoonheid" (Temple Beautiful); een soort school voor hoger- en beroepsonderwijs. De Tempel Opoffering had niets te maken met menselijke en dierlijke offers, maar betrof in plaats daarvan het offer van het ego, oftewel het opheffen van egoïsme, om zich te ontwikkelen op de weg naar een meer goddelijk doel.

Edgar Cayce noemde dat er zulke tempels waren in zowel Atlantis als in (het vroege) Egypte rond de jaren 10.000 v.Chr. Deze centra gaf hoop aan de "dingen" dat hun lichamen zouden kunnen worden veranderd om zowel lichaam als ziel te genezen en tevens om zich te ontdoen van de dierlijke invloeden die de mensheid had verdorven op grote schaal.

Bass-reliëf van Ashurnasirpal II's paleis in Nimrud.

Mogelijk een voorstelling van een ritualistische scene van een zekere Tempel Opoffering.

Behandelingen ter correctie van lichamelijke en geestelijke misvormingen werden niet alleen door chirurgische ingrepen, medicijnen, elektrotherapie, massage, aanpassingen van de ruggengraat enzovoorts, maar ook door dieet, de trillingen van muziek, kleuren, dans, zang, chant, en de belangrijksten: aanhoudende diepe ontspanning en meditatie, beiden om de geestelijke vibratie en de vitaliteit in het lichaam te verhogen zodat het lichaam zichzelf beter en dus sneller kan genezen. (Pijn, vrees, zorgen en stress verlagen juist de vibratie en zouden zoveel mogelijk moeten worden opgelost of vermeden.) Er is namelijk een strakke relatie tussen geest en materie waar wetenschappers in de tijd van vandaag nog maar net het tipje van de sluier hebben opgelicht met de huidige kwantummechanica.

Dr. Douglas James Cottrell beschreef de Tempel "Schoonheid" als een plaats voor degenen die het slachtoffer waren van de genetische experimenten en hier onder leden. Het tempelcomplex van Angkor Wat in Cambodja zou tevens een gezondheidscentrum geweest zijn dat vergelijkbaar was met de "Tempel Schoonheid" en de "Tempel Opoffering", dat in zijn oorspronkelijke vorm gebouwd 10.000 jaar geleden zou zijn gebouwd door degenen die uit Atlantis (Poseida) waren geëmigreerd en zich in deze regio zouden hebben gevestigd. (Bron: "Douglas James Cottrell PhD: Secrets of Angkor Wat", door Rammsteinregeln.)