Archeologische plaatsen en megalithische bouwwerken
Over de gehele wereld waren er in de oudheid verschillende culturen welke grote bouwwerken oprichtten bestaande uit bijzonder grote en zware stenen. Alhoewel vaak wordt geredeneerd dat, voor de Precolombiaanse tijd, de oude culturen aan beide kanten van de Atlantische Oceaan geen contact met elkaar zouden hebben gehad, delen zij echter opmerkelijke overeenkomsten met elkaar dat er op wijst dat deze verschillende culturen van een eerdere, gemeenschappelijke beschaving af zouden kunnen stammen, of er moet een bepaalde vorm van gemeenschappelijke communicatie bestaan hebben tussen hen, of beide.
In het jaar 1992 ontdekte de Duitse
toxicologe Svetlana Balabanova sporen
van cocaine, hashish en nicotine op het haar van verschillende
Egyptische mummies. (Nicotine
is een organische verbinding die in een relatief hoge concentratie
voorkomt in de tabaksplant, maar het komt ook voor in de bladeren van
de cocaplant.) De ontdekking is opmerkelijk te noemen omdat er in
Afrika geen coca- en
tabaksplanten zouden zijn voor Columbus naar Amerika reisde. Alhoewel
ook andere onderzoekers de aanwezigheid hebben gevonden van cocaine en
nicotine in Egyptische mummies, zijn de mainstream Egyptologen altijd
bijzonder skeptisch gebleven aangezien het voor hen ondenkbaar zou zijn
dat in de Oudegyptische tijd sprake zou zijn van transatlantisch
contact, want toen zou de cocaplant slechts alleen in Zuid-Amerika
voorkomen.
Vele oude beschavingen bouwden grote piramiden of
piramide-achtige gebouwen. Er zijn grote piramides gevonden in Noord-
en Zuid-Amerika, in Egypte, in China, en kleinere piramides in
Griekenland, de Canarische Eilanden en Indonesië. Zowel de oude
Egyptenaren en de inwoners van de Amerika's ontwikkelden hun eigen
hiërogliefenschrift.
Mummificatie werd niet alleen
gepraktiseerd in Egypte, maar tevens in Zuid-Amerika, China en de
Canarische Eilanden, en binnen de geloofsovertuigingen van de Egypte,
de Amerika's, en de Canarische Eilanden nam de zon een belangrijke
plaats in. Vanwege de veel meer geïsoleerde locatie, lijkt het er op
dat de gebruiken van mummificatie en het bouwen van kleine piramides
hun herkomst zouden hebben gehad in de Canarische Eilanden, dat
vroeger onderdeel zou zijn geweest van het continent van Atlantis.
Volgens verschillende onderzoekers zochten de Atlantiërs
uitwijkplaatsen vanwege vanwege de opschuddingen in hun thuisland en
richtten daarom koloniën op in zowel Amerika, Europa en Egypte.
In
Egypte, Peru (in Cuzco, Machu Picchu en Ollantaytambo) en Paaseiland
vinden we bepaalde muren die gebouwd zijn met zeer zware in elkaar
passende stenen van verschillende grootte, welke opvallend genoeg
vaak geheel naadloos in elkaar passen zonder dat er gebruik werd
gemaakt van enige vorm van voegmateriaal. Deze bouwstijl
verzekerde de constructie van een enorme stabiliteit welke zelfs
bestendig was tegen zware aardbevingen. Tevens, als men de stenen van
zowel Caïro en Machu Picchu van dichtbij bekijkt, kan men zien dat
op velen van hen merkwaardige bulten te zien zijn en deze bulten op
de stenen van Caïro zo lijken sprekend op die van Machu Picchu dat
het lijkt alsof dezelfde techniek gebruikt werd om de stenen te
prepareren. Het is vooralsnog onbekend hoe deze builen gevormd kunnen
zijn en of dit een specifiek doel gehad zou kunnen hebben.
Muren van Caïro in Egypte (links), Machu Picchu in Peru (midden) en Paaseiland (rechts)
Ook lijken de stenen in Sacsayhuaman en Machu Picchu wel
blootgesteld aan een vreemde soort vervorming; alsof men de steen had
kunnen smelten waardoor deze gemakkelijk te bewerken was om zo de
voegen tussen de stenen te dichten. Zo'n steen zou echter slechts
kunnen smelten bij extreem hoge temperaturen, maar dan zou de steen
onder normale omstandigheden barsten gedurende het proces. Volgens
helderziende Dr. Douglas James Cottrell zou men in de oudheid de rots
hebben bewerkt door deze op te warmen door middel van licht dat
geconcentreerd werd in een laserstraal. Hierdoor smolten de verhitte
segmenten van de rots als lava, en geconcentreerde geluidsfrequentie
werd hierbij gebruikt om vervolgens de ongewenste delen van de rots
te verwijderen (weg te blazen). Maar niet met behulp van lucht,
anders zou het afkoelen waardoor het weer hard zou worden. (Zie:
"Rev.
Douglas James Cottrell PhD: Puma Punku - Sacred Site of the Andes",
door Rammsteinregeln.)
Hypnotherapeute Dolores Cannon maakte ook gewag van deze Atlantische technologie in haar boek: "Conversations with Nostradamus - Volume One" (1989). Vrij vertaald naar het Nederlands:
"Eén ding over Atlantis dat wetenschappers moeten realiseren is dat men steen gebruikte op de manier zoals de 20e eeuw metaal gebruikt. Ze hadden manieren om steen te bewerken, om het vormbaar te maken zoals klei en het dan weer hard te maken als steen. Ze werkten met krachten en energieën die geleid konden worden door steen op een manier zoals electriciteit door metaal wordt geleid. Hij zegt dat het een beschaving was die gebaseerd was op een totaal verschillend concept van de wereld. Daarom, wanneer archeologen het vinden, het voor hen moeilijk te begrijpen is wat ze aantreffen."
Deze megalitische bouwwerken werden
gebouwd met zeer zware stenen. Alhoewel het in theorie niet
onmogelijk is om zware stenen te verplaatsen met bijvoorbeeld
boomstammen, is
het echter een heel ander verhaal hoe men deze stenen had kunnen
tillen in de oudheid zonder het gebruik van machines.
Alhoewel er theorieën zijn dat men dit had kunnen verwezenlijken met
primitieve middelen bestaan bevatten vele van deze bouwwerken stenen
die meerdere tonnen wegen en waarvan het tillen hiervan alleen
mogelijk wordt geacht met behulp van speciale hijskranen. Hedendaagse
geleerden breken bijvoorbeeld hun hoofd over hoe men in vredesnaam
slechts met primitieve middelen de granieten stenen in de
"Koningskamer" ver bovenin de Grote Piramide van Gizeh
had kunnen hijsen. Waarom zou men gekozen hebben om met dit
soort ontzettend zware stenen te werken als men het veel gemakkelijk
en sneller voor elkaar zou kunnen krijgen met kleinere
stenen?
Volgens helderzienden kreeg men het verplaatsen van de
stenen juist snel en gemakkelijk voor elkaar met behulp van de
antizwaartekracht-technologie die de Atlantiërs tot hun beschikking
hadden gedurende de technologisch gevorderde tijd van Atlantis dat in
één van de latere periodes in de vergetelheid geraakt was.
(Waarschijnlijk omdat het energienetwerk op een gegeven moment niet
meer naar behoren functioneerde.) Daarom noemt Plato ook houten boten
in zijn dialogen in plaats van technoligische hoogstandjes en zien we
bijvoorbeeld de oude Egyptenaren op afbeeldingen uit de latere
dynastieën hun grote standbeelden verplaatsen met behulp van louter
manskracht. Van de wetenschappelijke kennis van anti-zwaartekracht
zouden slechts de legenden van magie en vliegende tapijten
voorbestaan.
In Costa Rica, gelegen in
Midden-Amerika, vinden we in de Diquis Delta vele gigantische stenen
bollen die er al sinds de oudheid liggen. Deze bollen zijn duidelijk
door mensen gemaakt maar men weet niet hoe men deze heeft kunnen maken
en wat het doel was van deze stenen. De meeste van deze bollen zijn
gemaakt van granodioriet, een hard stollingsgesteente. Hun grootte
varieert van zo klein als een tennisbal tot zelfs 16 ton wegende bollen
met een diameter van 2,4 en met zo'n uitmuntende bolvormige gladheid
dat het een klus van vele jaren zou zijn om deze na te maken met het
beschikbare machinegereedschap van vandaag de dag. Het is tevens vreemd
dat deze bollen niet alleen in Midden-Amerika te vinden zijn maar
tevens in andere delen van de wereld met inbegrip van de eilanden
Malta, Paaseiland en Nieuw-Zeeland.
Er bestaan theorieën dat deze bollen mogelijk sterrenkaarten
geweest konden zijn die ooit met de sterren en planeten uitgelijnd
waren als ze nooit verplaatst waren. In één van zijn sessies over
dit onderwerp vertelde de helderziende Dr. Douglas James Cottrell dat
deze ballen werden gebruikt als gewichten dat bepaalde
voertuigen balanceerde welke vastgemaakt dienden te worden en soms
werden ze gebruikt als contragewichten. Alhoewel hij niet vertelde
wat voor voertuigen zou dit logischerwijs mogelijk kunnen gaan om
schepen en/of luchtballonnen. (Zie: "Rev.
Douglas James Cottrell PhD: Miscellany vol. 4 - World mysteries",
door Rammsteinregeln.)
Er zijn nog meer noemenswaardige
overeenkomsten tussen de verschillende piramides in de wereld:
De Chinese piramides hebben een min of meer afgeplatte top zoals de piramides in Teotihuacan in Mexico.
De piramides in Gizeh in Egypte waren oorspronkelijk - net als de Chinese Witte Piramide - wit van kleur, omdat ze volledig bedekt waren met witte dekstenen.
De merkwaardige aanwezigheid van vloeibaar kwik dat zowel in één Chinese piramide als in vier piramides in Meso-Amerika aangetroffen werd. Dit gaat om de tombe van de Chinese keizer Qin Shi Huangdi, de Piramide van de Gevederde Slang in Teotihuacan en drie andere piramides in Midden-Amerika; Twee van de Maya's en één van de Olmeken. (Meer informatie in het hoofdstuk over China.)
Desondanks
al dit bewijs dat wijst naar een zeer specifieke stijl van
architectuur en gebruiken die ver van elkaar werden beoefend, geloven
de meeste archeologen nog steeds dat er geen pre-Colombiaans
trans-oceanisch contact in de oudheid plaats zou kunnen hebben
gevonden.
