Het is begrijpelijk dat
piramides vaak worden gezien als graven voor de koningen. Als we
namelijk kijken naar de granieten kisten in de Egyptische
piramides van Gizeh zouden we ons inderdaad wel in kunnen beelden
dat dit sarcofagen zouden kunnen zijn voor de overleden farao.
Er is echter nog nooit een mummie in een piramide gevonden waarvan
men met zekerheid kon zeggen dat dit de overblijfselen zou betreffen
van een koning of koningin. Het was daarnaast ook gebruikelijk dat
koningen en nobelen werden begraven in de zogenaamde
"Vallei der Koningen" (waar tevens de mummie van de
beroemde jonge farao Toetanchamon werd gevonden in het jaar 1922 door
Howard Carter en George Herbert) en niet in één van de
piramides.
Volgens Abd'el Hakim Awyan (1926-2008); archeoloog
en woordvoerder van de hedendaagse Egyptische mysterieschool "Khemit
School of Ancient Mysticism"
(http://khemitology.com),
wat de leer van de oude orale Oud-Egyptische tradities verspreid, zou
men het onderscheid moeten maken tussen een veredelde mastaba zoals
bijvoorbeeld de zogenaamde "piramide" van Djoser, wat
volgens hem geen echte piramide zou zijn maar een trapsgewijs
verhoogde begraafplaats, en de piramides zoals de piramides van Gizeh
welke volgens hem een heel andere functie zouden hebben gehad.
Gebruikelijk
is een begraafplaats zoals in de Valei der Koningen prachtig verrijkt
met ornamenten, decoraties en hiërogliefen, maar dit soort
versieringen zijn niet terug te vinden in de zogenaamde
"Koningskamer", de vermeende grafkamer in de Grote Piramide
van Gizeh waar door vele Egyptologen verondersteld wordt dat hier het
gemummificeerde lichaam van de farao Khufu zou hebben gelegen maar
door grafroverij verloren zou kunnen zijn geraakt. Hier vinden we
namelijk slechts een ruwe stenen kist zonder deksel in een
totaal onversierde kamer. Er is dan ook absoluut geen bewijs dat deze
kamer of deze piramide ooit gebruikt werd als een graf.
De muren van de Koningskamer, gelegen in het hart van de Grote Piramide, bestaat uit gladde granieten stenen welke met zo'n uitmuntende nauwkeurigheid naadloos op elkaar aansluiten dat het zelfs onmogelijk is om er een velletje papier tussen de voegen te stoppen. In deze niet zo grote kamer staat slechts een enkele lege granieten kist met wat lijkt op een beschadigde hoek. Onderzoek van experts heeft uitgewezen dat deze geslepen is met zo'n hoge graad van nauwkeurigheid dat het wel lijkt alsof men de steen met laser heeft bewerkt. In ieder geval zou het onmogelijk zijn om dit voor elkaar te krijgen met behulp van slechts primitief gereedschap of men moet hier werkelijk een levenstaak van hebben gemaakt.
Sommige onderzoekers denken dat de Bijbelse "Ark van het
Verbond", uit het verhaal van het boek Exodus, in deze stenen
kist zou hebben kunnen staan voordat Mozes deze met zich meenam.
Volgens de beschrijvingen die in de Bijbel gegeven zijn zou deze
namelijk gemakkelijk in de stenen kist hebben gepast. In de Bijbel
werd de Ark van het Verbond soms gebruikt als een wapen, wat zou
kunnen betekenen dat het een soort apparaat geweest kon zijn dat
energie kon vasthouden of opwekken. Volgens het boek: "The
Children of the Law of One & The Lost Teachings of Atlantis"
(1997) door Jon Peniel, zou de Ark zich hebben bevonden in de Grote
Piramide waar het gebruikt werd als een apparaat voor de opslag van
energie. (Voor meer informatie, zie het hoofdstuk: "De
Ark van het Verbond".)
De Engelse auteur, ambachtsman
en machinist Christopher P. Dunn (www.gizapower.com)
opperde eens de suggestie dat er mogelijk ooit eens een grote
explosie plaats had gevonden in de Koningskamer vanwege de grote
scheuren in de granieten balken aan het platform. De algemene
opvatting is echter dat deze veroorzaakt zouden zou zijn door een
aardbeving. Daarnaast zou de chocoladebruine kleur van de stenen kist
en de nabije muren kunnen duiden op verschroeiing omdat deze
waarschijnlijk oorspronkelijk roze waren zoals bij Aswangraniet.
Misschien zat er ooit een deksel op deze granieten kist en was deze
er ooit eraf geblazen met dynamiet of een ander soort explosief,
dat zou kunnen verklaren waarom deze kist een stuk in één van de
hoeken mist, of misschien was het wel vanwege het effect van de Ark.
Dunn vermoed dat de Gizeh-piramides grote machines waren waarmee men
in staat was energie op te wekken en dat sporen van machinale
precisiebewerking aantoonbaar zijn in vele oud-Egyptische bouwwerken.
Hij speculeert verder dat deze gigantische bouwwerken op specifieke
plaatsen in de wereld zijn gebouwd om door hun enorme gewicht de
aardkorst op deze voorheen mogelijk onrustige plaatsen te
stabiliseren.
Volgens het oude Chinese Feng Shui-gebruik zou
iedere geometrische vorm de energie van haar omgeving beïnvloeden.
Afhankelijk van de gebruikte vorm in de omgeving zou het bepaalde
energiepatronen kunnen veranderen, creëren of vernietigen. De vorm
van de piramide was ook enige tijd onder de aandacht geweest van
Russische wetenschappers. Sinds de val van het ijzeren gordijn gaf
Rusland een opmerkelijk gedeelte van haar militaire budget uit aan
piramide-onderzoek, maar er is echter nog steeds geen hard bewijs dat
de vorm van de piramide haar omgeving kan beïnvloeden.
Volgens
de oude Egyptische orale tradities (het "Khemetisme") zou
de Grote Piramide op een bepaalde manier zijn gebouwd dat het gebruik
kon maken van verschillende natuurkrachten welke op deze manier
een etherische energie zouden concentreren met een hoge
trillingsfrequentie dat gebruikt kon worden om de trillingsfrequentie
van het energielichaam te verhogen. Dit zorgde voor een verruiming
van het bewustzijn en een meer toegankelijke verbinding met het
Goddelijke waardoor men zich kon verbinden en communiceren met de
heilige energieën van het universum welke men in het oude Egypte
kende als "Neters". (Volgens de oude Egyptische orale
tradities zou: "Per-Neter", het woord voor piramide zijn,
wat betekend: "Huis" van de "Neters".) Op deze
manier zouden men in de oud-Egyptische tijd de Grote Piramide hebben
gebruikt voor een inwijding in de stenen kist in het hart van de
piramide: de Koningskamer. Deze kamer zou zo zijn gebouwd dat
deze afgestemd zou zijn op een bepaalde toon/trilling waardoor,
dankzij de wet van resonantie (meetrillen), de trilling van het
energielichaam van de ingewijde verhoogd zou worden naar het
aanwezige trillingsniveau van de kamer. In een zeker opzicht zou de
Grote Piramide dan ook op een soort van muziekinstrument lijken.
Het
boek "The Secret
Teachings of All Ages" (1928), geschreven door de in
Canada geborden auteur en mysticus Manly P. Hall, beschreef de
inwijding (pagina 41) als het drama van de zogenaamde "tweede
dood" waar de kandidaat werd "begraven" in de grote
kist in de Koningskamer. Deze kamer was als een poort, een doorgang
tussen de materiële wereld en de transcendente gebieden van de
Natuur. Terwijl het lichaam van de ingewijde in de kist lag vloog
zijn ziel als een havik met een mensenhoofd door het hemelrijk
van de ruimte, om hier uit de eerste hand de eeuwigheid van Leven,
Licht en Waarheid te ontdekken, alswel de illusie van Dood,
Duisternis en Zonde. Als op de kist geslagen zou worden zou de
resulterende toon geen tegenhanger kennen in welke bekende toonladder
dan ook.
Zoals eerder genoemd zouden de Meso-Amerikaanse
piramides en tempels van Teotihuacán volgens de inheemse legendes
zijn gebouwd met het doel om "mensen in goden te veranderen",
wat zou kunnen betekenen dat Teotihuacán tevens ooit een
inwijdingsplaats geweest had kunnen zijn net zoals de piramides van
Gizeh.
Volgens de Khemit School of Ancient Mysticism bouwde
men in de oudheid op meerdere plaatsen op de Aarde vele krachtige
bouwwerken welke gebruik maakten van de elementen uit hun omgeving en
deze combineerde met de energie die van nature vanuit de leylijnen
van de Aarde voortvloeide. Deze gebouwen werden gebouwd volgens de
zogenaamde "heilige
geometrie" wat de kosmologie en de energetische opbouw
van ons holografisch universum nabootste. Deze heilige geometrie zou
gebaseerd zijn op geometrische natuurwetten waar men vroeger veel
kennis van had maar vandaag de dag zijn worden deze door
wetenschappers amper of niet geheel begrepen. De Gizeh-piramides en
de Sfinx (die men Tefnut noemt) zijn volgens de school veel ouder dan
de schoolboeken ons vertellen.
De oude piramides zouden niet
gebouwd zijn als graven. De piramides, tempels en monumenten waren
namelijk oorspronkelijk gebouwd als apparaten voor het verzenden en
ontvangen van energie en/of signalen, als apparaten voor het verhogen
van bewustzijn, en mogelijk als interdimensionale of intergalactische
communicatie- of reisapparaten. Een complexe architectuur van de
natuurlijke elementen van energetische rots, gecombineerd met de
frequenties van geluid en verscheidene temperaturen van stromend
water, werken allen samen om energie op te wekken. De verschillende
piramides waren met elkaar verbonden in een netwerk door een
dynamisch ontwerp van ondergrondse tunnels en schachten. (Een zekere
theorie over de werking van de piramide als een energiegenerator werd
uitgelegd de video: "The
Secrets Hidden in the Pyramids of Egypt", en werd tevens
gepresenteerd in Carmen Boulter's documentaire: "The Pyramid
Code" (2009).)
De Gizeh-piramides bestaan voor het
grootste gedeelte uit kalksteen, waarin vaak kwarts is gevormd. De
stenen in de gangen en kamers zijn van graniet, wat voornamelijk
bestaat uit drie mineralen: kwarts, veldspaten en mica. Vooral in de
granieten blokken van de Koningskamer is een hoge concentratie kwarts
aangetroffen. Ook de meeste obelisken in Egypte zijn van
granietsteen. Het röntgenonderzoek van de Franse wetenschapper
Joseph
Davidovits heeft uitgewezen dat ook de dekstenen van de
Gizeh-piramides zeer piëzo-elektrisch kristalachtig materiaal
bevatten. Het piëzo-elektrisch effect is het verschijnsel dat
kristallen van bepaalde materialen, waaronder kwartskristal, onder
invloed van druk een elektrische spanning produceren en andersom:
vervormen als er een elektrische spanning op wordt aangelegd. In dit
geval zouden de stenen van de piramide kunnen functioneren als
een grote condensator; een elektrisch component dat in staat is om een
elektrische
lading op te slaan. Het stromende grondwater onder de piramide zou
hierbij kunnen dienen om mogelijke elektrische componenten af te
koelen.
De verschillende hoeken van de bovenste schachten in
de Koningskamer zouden mogelijk specifiek gericht zijn op het
ontvangen en verzenden van de energie van en naar de sterren waarop
deze gericht zou staan. In zijn lezing: "Source Reading 9217"
uit het jaar 1988, beschreef het Amerikaanse trance-medium Paul
Solomon (1939-1994) de piramide als een bouwwerk om toegang te
krijgen van de energie van voorbij de aardatmosfeer. Vrij
vertaald naar het Nederlands:
"...Nu,
dit is de bron voor de fascinatie met de kracht van de piramide. En,
als dit begrepen zou worden, bevatte een kern van steen met een
condensator, een uitlaat georiënteerd naar specifieke sterren,
Polaris is één daarvan. En met een overleggende schede van wat nu
genoemd wordt, of herontdekt, nog niet geperfectioneerd, genoemd
supergeleidend keramiek. [Het keramiek] werd opnieuw overlegd met
doorschijnende calciet wat het mogelijk maakte om toegang te krijgen
tot universele energie van voorbij de aardatmosfeer en werd voor een
tijd gebruikt om de Aarde te stabiliseren, maar werd op een bepaald
moment misbruikt dat een grote catastrofe veroorzaakte op Aarde.
Wanneer misbruikt zijn zulke instrumenten krachtig genoeg om de
atmosfeer, het leefmilieu, zelfs het klimaat, het weer, en meer te
verstoren."
(Bron:
www.wisdomofsolomon.com/psr28.phpl)
Dit wil blijkbaar zeggen dat de "kern van steen
met een condensator" de granieten "sarcofaag" in de
Koningskamer betreft, namelijk omdat één van de schachten in de
Koningskamer inderdaad gericht staat op de ster Polaris.
Ook
bij de piramides van Teotihuacán in Meso-Amerika vinden we mogelijk
bewijs voor het opwekken en/of geleiden van energie. De Piramide van
de Zon bevatte flinke hoeveelheden mica in lagen tot 30 centimeter
dik. In 1906 werden lagen mica gevonden tussen twee van de bovenste
niveaus van de Piramide van de Zon, voordat ze werden verwijderd en
verkocht tijdens restauratiewerkzaamheden. Meer recentelijk werd een
"tempel" gevonden onder de Piramide van de Zon waar twee
massieve lagen mica van beide 27 vierkante meter werden gevonden
boven op elkaar onder een vloer welke bedekt was met zware stenen
platen.
Deze lagen werden allen geïdentificeerd als een type
mica dat alleen te vinden is in Zuid-Amerika, wat zo'n 3218 km
verwijderd is van Teotihuacán. Omdat deze lagen waren verborgen
waren ze niet gebruikt als decoratie en zou logischerwijs een functie
hadden moeten hebben. Mica wordt vandaag de dag gebruikt in de
elektronica-industrie bij de constructie van condensatoren, en voor
zowel thermische als elektrische isolatie.
Ook bij de
ruïnes van de tempel (of piramide) bij Abu Gurab in Egypte zijn
er grote lagen mica gevonden vlak voor het complex, wat verder
mogelijk aangeeft dat zowel de oude Egyptische als de
Meso-Amerikaanse piramides en tempels, alhoewel verschillend in
bouwstijl, gebouwd zijn op grond van dezelfde
basiskennis.
In
zijn ebook: "Jesus the Christ", noemde Dr. Douglas James
Cottrell de "sarcofaag" in de Koningskamer van de Grote
Piramide als de "gouden belichaming". Hier was een bepaalde
mate van experimentatie met wat sommigen "astraal reizen"
zouden noemen, of bewustzijn van de ziel, of communicatie met de
spirituele aspecten. In een zekere reading (zie: "Rev.
Douglas James Cottrell PhD: Secrets of the Egyptian Pyramids",
door Rammsteinregeln) gaf hij aanvullende informatie over de
Egyptische piramides: Het doel van de Grote Piramide was om te
communiceren met het "Grote Hiernamaals", oftwel de
spirituele aspecten. Zowel de Koningskamer als de Koninginnekamer
zouden gericht zijn op zekere astrologische invloeden en er zou een
poging geweest zijn om hoge niveaus van wijsheid door middel van dit
punt te vergaren. De Zaal der Archieven onder de Sfinx werd gebruikt
als een opslag voor informatie en idealen welke achtergehouden
werden. Er is een raster rond de planeet, en op verscheidene punten
op het raster stonden gelijksoortige piramides die gebouwd werden
door deze organisatie of mensen die gevlucht waren van het continent
bekend als Atlantis. De Egyptische piramides werden ook gebouwd als
een poging om het energieraster ofwel de vervoersaspecten van de
planeet zelf te behouden. (Zie het hoofdstuk: "Energiebanen
van de Aarde".) Ze waren geen eenvoudige mausoleums of
begraafplaatsen.
Verder volgens Dr Cottrell; Het mica dat
aangetroffen werd in het fundament van de grote piramidevormige
structuren zouden gebruikt zijn voor de doorvoer en de
vermenigvuldiging van de energie, omdat dit materiaal zowel gebruikt
werd als een isolator als een geleider. Deze structuren waren
generators en bakens voor grote vervoermiddelen die zich konden
verplaatsen door de lucht, over het land en in de zee, met behulp van
de zwaartekracht en anti-zwaartekracht. Dit zou gewerkt hebben op een
manier dat lijkt op de uitzending van een straal (naar een andere
piramide elders op de Aarde) dat de zwaartekracht op een bepaalde
manier zou vervormen waardoor het mogelijk werd om zowel ijzer als
steen te laten zweven. Ze waren geometrisch gelijk verdeeld op de
planeet en schiepen tezamen een netwerk dat een soort van "snelweg
in de lucht" mogelijk maakte, waar men van het ene baken naar
het andere kon reizen. (Zie ook het hoofdstuk: "Atlantis:
Atlantische luchtvaartuigen".)
Op kleinere schaal
werden deze generators tevens gebruikt om zware stenen te tillen.
Door middel van motoren die een hoogfrequente vibratie uitzonden (dat
elektromagnetische impulsen afgaf) kon men een werveling (een vortex)
boven het object opwekken dat de "druk" van de
zwaartekracht op het object kon verstoren waardoor zowel steen als
ijzer zou zweven. (Het probleem hier echter is dat de bediener
afgeschermd zal moeten worden vanwege de schadelijke invloed). Deze
zwaartekracht zou een druk zijn omdat deze kracht volgens Cottrell
van boven komt en niet van de grond. Deze technologie zal herontdekt
worden wanneer we de "Wet van Resonantie" zullen gaan
begrijpen, dat inhoud dat magnetisme en anti-magnetisme tevens
materie en anti-materie zijn en wat perpetuele energie is. (Bronnen:
"Cottrell's ebook "Atlantis Revisited", en de
video's: "Rev.
Douglas James Cottrell PhD: Pyramids and UFO Technology"
, "Rev.
Douglas James Cottell PhD: Secrets of the Egyptian Pyramids part 2",
"Dr.
Douglas James Cottrell: The Egyptian Serapeum of Saqqara",
door Rammsteinregeln.)
De Grote Piramide van Gizeh zou
"magnetische elektriciteit", oftewel een elektromagnetisch
veld hebben opgewekt dat verzameld werd als een combinatie van
magnetisme op twee verschillende niveaus dat uitstraalde als spaken
van een wiel die in tegengestelde richting van elkaar draaiden wat
een uitlijning en een uitbreiding teweeg bracht, namelijk de
combinatie van elektriciteit en magnetisme tezamen. (Bron: "Rev.
Douglas James Cottrell PhD: Miscellany vol 2: Esoterica and the
unexplained".)
Onder het stromende water bij de Grote
Piramide zou er (nog) een "anti-zwaartekracht"-apparaat
zijn dat veel lijkt op twee bellen aan elkaar gemaakt; Twee speakers
die tegenover elkaar stonden om elkaars trilling te weerkaatsen.
("reverberating vibrating surfaces, opposite, or facing one
other.") Door de aanwezigheid van het stromende water koelde het
apparaat af. (Bron: "Dr.
Douglas James Cottrell: Secrets of Coral Castle - the Antigravity
Disruptor (3/3)".)
