De Zaal der Archieven

In het oude Egypte en Babylonië stonden sfinxen bekend als bewakers van heilige plaatsen. Zou het kunnen dat de Grote Sfinx van Gizeh ook iets bewaakt dat van groot belang is? Volgens getuigenisverklaringen uit de oudheid en verscheidene helderzienden zouden er tunnels en geheime ruimtes zijn onder de Grote Sfinx en de piramides van Gizeh.

Geheime kamers

De Franse auteur Jean-Baptiste Pitois (onder zijn pennaam Paul Christian) schreef in zijn boek: "Historie de la Magie, du monde Surnaturel et de la fatalité à travers les Temps et les Peuples" (1870), dat de Sfinx van Gizeh diende als de ingang naar de heilige onderaardse kamers waar de beproevingen van de ingewijde plaatsvonden. In het verleden werd deze ingang afgesloten door een bronzen poort tussen de voorpoten van de Sfinx, met een geheim veermechanisme dat alleen geopend kon worden door de magi. (Magi waren Zoroastriaanse priesters. Enkelvoud: "magus"). In de buik van de Sfinx zouden galerijen uitgehouwd zijn die zouden leiden naar het onderaardse gedeelte van de Grote Piramide. Deze galerijen zouden kris-kras door elkaar liggen op zo'n kunstige manier dat wanneer men zonder een gids door dit netwerk zou gaan men er niet aan zou ontkomen om weer terug te keren naar het beginpunt.

Uit het boek: "Scenario van het photo-drama der schepping".

Van 1912 tot 1914, produceerden de Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap (Jehova's getuigen) een 8 uur durende filmpresentatie bestaande uit 4 delen, genoemd: "Het photo-drama der schepping". It was de eerste grote beeldvertoning dat gesynchroniseerd geluid, bewegende film en kleurendia's bevatte. De regiseur hiervan, Charles Taze Russell, publiceerde ook een bijhorend boek: "Scenario van het photo-drama der schepping.". Vrij onverwachts, en schijnbaar misplaatst, is op pagina 21 van het boek een opmerkelijke tekening te zien van de Grote Sfinx dat een geillustreerde weergave van binnen in de Sfinx laat zien. (Zie de afbeelding hierboven.) Het laat een ingang zien aan de bovenkant van het hoofd, een lange hal met stevige ondersteunende pilaren, een kleine ruimte in of tussen de poten, en een driehoekige kamer dat een kleine piramide blijkt te zijn met een sarcofaag erin. Samen met de voorstelling rechtsboven (met de tekst: "Pharao I") is het duidelijk dat men dacht of geloofde dat de eerste farao begraven zou zijn in de Sfinx.Waar komt dit vandaan? Zou het misschien gebaseerd zijn op de kennis van de bewaarders van de oorspronkelijke oud-Egyptische tradities? Egyptenaren die in de buurt woonden geloofden een lange tijd dat het monument de tombe van een oud-Egyptische farao bevatte. (Zie: De Droomstele.)

Vanwege een artikel in "The Egyptian Gazette" van 1913, meenden een aantal internetbronnen dat deze afbeelding blijkbaar gebaseerd was op de informatie van de Amerikaanse archeologist George Andrew Reisner (1867-1942). Volgens het verslag zou Reisner een tempel gevonden hebben die toegewijd was aan de zon en andere verborgen kamers in het binnenwerk van de Sfinx. Reisner had echter nooit zo'n dergelijke ontdekking genoemd in zijn verslagen, en als hij inderdaad verborgen kamers zou hebben gevonden in de Sfinx dan zou dit zeker niet ongemerkt zou zijn verlopen, aangezien de kamers waarschijnlijk geheel gevuld waren met zand en dat zou veel tijd nodig hebben gehad om dat op te ruimen. Hoe dan ook, een aantal weken later beweerde de Egyptian Gazette dat het hele verhaal van de ontdekkingen gefabriceerd was door Amerikaanse journalisten. Het bleek dus van A tot Z te zijn verzonnen. (Bron: "The Advertiser", op Trove.)

Het gat in het hoofd

Op het moment van schrijven is het relatief onbekend dat de Sfinx oorspronkelijk een diep gat in de bovenkant van het hoofd had. Het werd voor het eerst opgemerkt in het jaar 1733 door de Britse koopman Charles Thompson tijdens zijn reizen. Hij schreef dat mensen een rond gat hebben gemeld waar een volwassen persoon in zou kunnen afdalen. De expeditie van de Franse keizer Napoleon Bonaparte in Egypte (van 1798 tot 1801) ontdekte ook het gat en zou naar verluidt drie meter diep zijn geweest en vol zand hebben gezeten. De onderstaande afbeelding is een 19de eeuwse foto gemaakt vanuit een heteluchtballon, toen de poten van de Sfinx nog niet volledig waren blootgelegd.

Een zeldzame foto uit de 19de eeuw, genomen vanuit een heteluchtballon

In 1923 werd het gat opgemeten door de directeur van het Department van Antiquiteiten Lacau en ingenieur Émile Baraize. Het gat was ongeveer 1,5 vierkante meter en bijna 1,8 meter diep. Van 1925 tot 1936 was Baraize betrokken bij het herstel van de Sfinx en het uitgraven; het verwijderen van het resterende zand. Hij leidde ook opgravingen rondom, maar ook binnen in de Sfinx. Hij zocht naar de verborgen kamers waar veel egyptologen uit de 19e eeuw in geloofden. Deze opgravingen werden echter gehaast uitgevoerd en moesten met een minimum aan apparatuur worden uitgevoerd, maar hij slaagde gedeeltelijk in zijn doelstellingen want er werd een tunnel ontdekt die begon bij de romp. (Bron: Wikipedia.)

Bij de restauraties is het gat aan de bovenkant van het hoofd afgedicht met een metalen plaat met in het midden een rond, openbaar ijzeren luik. (Te zien in de onderstaande afbeeldingen.) Volgens het verslag van de egyptoloog Selim Hassan ("The Sphinx: Its History in the Light of Recent Excavations" (1949)), diende de restauraties voor het herstel van de Sfinx om deze te verstevigen en te beschermen tegen regenwater dat in de scheuren en gaten stroomde, waardoor eerder de steen kon splijten. Waarschijnlijk was het gat bovenop het hoofd dan zo ook om deze reden bedekt.

Over het doel van het gat opperden egyptologen de theorie dat men hier mogelijk een hoofdtooi aan had bevestigd, en dat het later verder uitgehold zou zijn door grafrovers die op zoek waren naar verborgen kamers. Maar het gat zou hiervoor te klein zijn, en daarnaast werden hoofden en hoofdtooien op andere kolossale beelden destijds altijd als één geheel uitgehouwen. Verder is de Sfinx op de "droomstele van Thoetmosis IV" duidelijk afgebeeld zonder hoofdtooi en zijn er geen aanwijzingen dat de Grote Sfinx ooit een hoofdtooi zou hebben gehad.

Het geopende luik bovenop de Grote Sfinx
(Foto door Eric Brissaud/Gamma-Rapho, 1991)

De droomstele

Op de onderstaande afbeelding is van het bovenste deel van de zogenaamde "droomstele van Thoetmosis IV" te zien. Deze stenen tafel vertelt over de droom van Thoetmosis IV waarin hij werd benaderd door de geest van koning Harmakhis die hem de troon beloofde als hij de in het zand begraven Sfinx zou uitgraven. Nadat hij de Sfinx van het zand had ontdaan, werd hij inderdaad farao. Hij vereeuwigde zijn verhaal in steen en richtte de stenen tafel op tussen de voorpoten van de Grote Sfinx, waar het vandaag de dag nog steeds staat.

De droomstele van Thoetmosis IV

(Foto door R.M.S. and zijn vrouw Catherine Ulissey, 2015)

Het tafereel toont Thoetmosis IV aan de linkerkant van de tafel. De figuur aan de rechterkant is waarschijnlijk koning Harmakhis, aangezien deze een oud-Egyptische kroon draagt. Omdat de Sfinx op een hoog voetstuk, met mogelijk een ingang aan de onderkant, heeft dit bijgedragen aan het idee dat er onder de Sfinx een tempel of doorgang zou kunnen zijn. Volgens het verslag van de egyptoloog Selim Hassan was het de bedoeling om erachter te komen of dit waar kon zijn. Het verwijderen van het zand en andere werkzaamheden bleek echter zeer tijdrovend. Helaas hadden ze geen tijd meer en moesten ze hun onderzoek stopzetten nadat het lichaam was uitgegraven.

De gevleugelde zonneschijf bovenaan de stele vertegenwoordigt "goddelijkheid"; de goddelijke wereld. De blokken, vierkanten en "v-vormige" afbeeldingen die op de tafel zichtbaar zijn, zijn het soort koninklijke versieringen die veelal te zien zijn op voorgevels van oude Egyptische paleizen en graftombes, en daarom zou het voetstuk van groot belang moeten zijn. Zoals te lezen in Hassans verslag, vernam de Romein Plinius (23 n.Chr.) de getuigenis van een Alexandrijnse historicus en kwam tot de overtuiging dat het de tombe graf van koning Harmakhis zou bevatten. Bewoners uit de directe omgeving zouden dit ook hebben geloofd.

Als de afbeelding op schaal zou zijn afgebeeld, betekent dit dat het voetstuk meer dan 40 meter hoog zou moeten zijn, omdat er minstens twee andere Sfinxen van dezelfde grootte in zouden passen, en de Grote Sfinx heeft een hoogte van 20 meter. Zag Thoetmosis IV de Sfinx in zijn droom op een enorm voetstuk ter grootte van een groot gebouw? Hoewel er niets geschreven is over een tombe of verborgen kamers, is een deel van de tablet ernstig beschadigd geraakt en daarom was de onderstaande tekst verloren gegaan. Vandaag de dag ontbreekt ongeveer de helft van de tekst.

Helderziende inzichten

Verscheidene helderzienden spraken over een mythische bibliotheek van eeuwenoude kennis zowel binnen in als diep onder de Grote Sfinx van Gizeh. De readings van Edgar Cayce vertellen ons dat zich diep onder de grond, ergens tussen de Grote Sfinx en de "rivier" (de Nijl), een eeuwenoude opslagplaats zou bevinden die hij de "Zaal der Archieven" (Hall of Records) noemde. Hierin zou onder andere een historisch overzicht te vinden zijn uit de tijden van Atlantis, informatie over de gewoontes en zeden, wetenschappelijke en medische kennis, en muziekinstrumenten. De opening die toegang geven tot een tunnel die zou leiden naar deze zaal zou gevonden kunnen worden in de rechterschouder van de Sfinx. Hij voorspelde dat deze deze zaal mogelijk tussen 1996 en 1998 gevonden zouden kunnen worden, maar wat blijkbaar niet gebeurd is.

Naast de zaal in Egypte zouden er meerdere "Zalen der Archieven" bestaan, verborgen op andere locaties in de wereld; Eén onder meters zeewier in een tempel van het verzonken eiland Poseidia, één op het schiereiland Yucatán in Mexico, en één in Tibet. De helderziende Douglas James Cottrell had het ook over een nog niet ontdekte opslagplaats van oude informatie onder het tempelcomplex van Angkor Wat in Cambodja. (Zie de video: "Rev. Douglas James Cottrell PhD: Secrets of Angkor Wat", door Rammsteinregeln.)

De mysticus Hugh C. Randall-Stevens schreef in zijn boek: "Atlantis to the Latter Days" (1954) over zijn gechanneld materiaal van twee wezens die zich Adolemy en Oneferu noemden. Adolemy zou geleefd hebben onder de naam Osiraes gedurende de heerschappij van Amenhotep III en IV, en Oneferu zou geleefd hebben onder de naam Men-Aton, gedurende de heerschappij van Achnaton. In het Vrijmetselaarscentrum van Gizeh zou hij details hebben gekregen over de aard en de bouw van de Grote Piramide van Gizeh en de Sfinx. Hij beweert dat hij een paar van hun diagrammen zou hebben gereproduceerd in zijn boek welke hier rechtsboven (grotere afbeelding) en onder te zien zijn. (Bron: "Atlantis to the Latter Days" (3e editie, 1966).)

De Zaal der Archieven was tevens het onderwerp van wel liefst 41 lezingen van trancemedium Paul Solomon. Tijdens zijn lezing die hij gaf bij de piramide van Gizeh op 23 januari 1981, beschreef hij ook wat gevonden zou worden in de oude Egyptische Zaal der Archieven en bevatte tevens een waarschuwing voor de mensheid om naar alternatieve energiebronnen over te schakelen voordat het te laat zou kunnen zijn. Vrij vertaald naar het Nederlands van de website www.wisdomofsolomon.com:

"Velen dachten en zeiden dat (de Zaal der Archieven) verzegeld waren totdat de evolutie van bewustzijn ... het punt van afstemming zou bereiken dat men de informatie zou verdienen die zich hier zou bevinden. Maar het zou accurater zijn om te zeggen dat deze archieven bewaard werden voor een tijd wanneer men deze nodig had. ...

Jullie staan ... op het punt om het evenwicht te vernietigen tussen de natuurlijke energieën in en rondom deze planeet. En, inderdaad, het evenwicht kunnen beïnvloeden van het gehele systeem, het zonnestelsel, het universum zelf. Vervolgens, de vernietiging van weerpatronen, de onevenwichtigheid van de natuur, het verbranden van brandstoffen, heeft een verschil in jullie atmosfeer aangebracht, zowel in temperatuur en de filtering van de energiestralen naar jullie planeet. Al deze zaken worden bedreigingen voor het bestaan van jullie ras.

De planeet zelf is ontwikkeld op een manier, dat het houden van haar balans, haar verwantschap door magnetische krachten, door de krachten van zwaartekracht en beweging in verhouding tot andere hemellichamen binnen het systeem, (het) produceert (een) enorme (hoeveelheid) vrije energie. En het is simpel, wanneer men in harmonie met de natuur werkt, om de energie te gebruiken die de natuur zelf opwekt en voorziet door zowel de beweging van water op de planeet en de toevloed van energie van de zon. Niet alleen de energie afkomstig van hitte, niet alleen zonne-energie, maar juist magnetische krachten en krachten van de zwaartekracht en deze kunnen aangewend worden op een aantal manieren.

Dat (is) veelal aanwezig door middel van het gebruik van kristallen. Het is geen geheim dat kristallen gemakkelijk de stralen van de zon kunnen ontvangen, en deze kunnen concentreren en vergroten om een grotere bron van energie te produceren dan dat het ontvangt.

... Wanneer je deze apparaten en formules van een vervlogen tijd ziet, zullen ze je wat primitief voorkomen, maar in toepassing zullen ze veel superieurder blijken in vergelijking met hetgeen jullie nu hebben.

De formules betreffen het gebruik van energie. Het aanwenden van energie in harmonie met de planeet op natuurlijke manieren dat niet het gebruik van machines nodig had zoals jullie ze kennen, maar de beschikbare energie concentreerden door middel van kristallijne vormen en harmonica. Het gebruik van geluid en licht voornamelijk, en energieën waar jullie geen woorden voor hebben, maar nauw verwant zijn met wat jullie de ethers noemen, elektriciteit, magnetische energie en zwaartekracht-energie. Deze zijn daar. En het gebruik van de geest als een voortreffelijk instrument om de Wetten van het Universum te begrijpen, ook deze formules zijn hier aanwezig.

Er zijn fragmenten van een cultuur, archieven van hun bron en ontstaan. Verslagen van hun levens en zelfs de conservatie van dingen zoals hun kledingstukken, hun instrumenten, en er is hier zelfs nog voedsel opgeslagen, zowel eetbaar als smakelijk. Zaden, zaden van zulke planten die jullie niet kennen in deze tijd en zullen bruikbaar zijn in deze herstellingsperiode en het reinigen van de atmosfeer."

("..." en "( )" impliceren veranderingen om de tekst gemakkelijker te lezen zonder de context aan te passen.)

En van Paul Solomon's Source Reading 9217 (3/27/88):

"Zij die het pogen om door middel van graafwerkzaamheden de Zaal der Archieven te bereiken zullen een beetje teleurgesteld worden. Maar hen die de manier ontdekken om door de steen te gaan zullen in de kamer terechtkomen en zullen hier instrumenten aantreffen dat hen zal verbazen die zichzelf in deze tijd als technologisch superieur zien."

Trancemedium Daan Akkerman geeft boodschappen door van de meesters van de Witte Broederschap. In zijn boek: "Lanto 1: Atlantis en ufo's" (2003), gaven zij informatie over onderwerpen zoals onder andere: Atlantis, Egypte en buitenaards leven. Volgens de informatie in het hoofdstuk over Egypte bevindt zich in een onderaardse ruimte tussen de voorpoten van de Sfinx een poort naar een diepergelegen gedeelte, waar ver onder de grond bij de drie grote piramides een ruimte zal worden ontdekt vol met informatie uit het tijdperk van Altantis en Lemurië. Hier zal men onder andere kennis aantreffen over transformatie van materie en levitatie; het opheffen van de zwaartekracht. Van pagina's 202 en 203 uit het boek:

"De bibliotheek, die aanwezig is onder de piramide én onder de Sfinx, is zo enorm groot, dat deze het geheel beslaat. Het geheel ligt zowel onder de piramide als onder de Sfinx, met een verbindingsstelsel naar andere piramides. Dit ligt zeer diep. Het is gevuld met enorme kristallen, met veel afbeeldingen, met voorwerpen die gebruikt werden in Atlantis, met ruimteschepen die destijds de Aarde bezochten. Het is een stad onder de Aarde, enorm groot. U begrijpt dat al deze informatie naar boven komt in de jaren waarin u leeft...

Indien de mens van nu evenwicht heeft tussen het denken en het voelen en de zuivere intuïtie zich kan ontwikkelen, is de tijd aangebroken dat de bibliotheken van Atlantis zich kunnen gaan openen."

Recente ontwikkelingen

Veel hedendaagse Egyptologen menen dat er geen bewijs is dat de Egyptische Zaal der Archieven werkelijk bestaat, en dat er geen kamers onder de Sfinx zouden zijn. Dr. Zahi Hawass - nu de voormalige Directeur-Generaal van het Gizeh Plateau - bevestigde echter wel het bestaan van drie tunnels bij de Grote Sfinx. De eerste tunnel bevindt zich boven de achterkant van het monument en werd ontdekt in 1937 door de Franse ingenieur Bering die op zoek was naar schatten binnen in het lichaam van de Sfinx. De tweede tunnel werd gevonden aan de noordkant door de Franse Egyptoloog Gupino. Men geloofde dat de tunnel gevuld was met schatten en andere kostbaarheden. De derde tunnel bevindt zich achter de "droomstele" en werd gevonden door de Italiaanse avonturier Kavliain in het begin van de 19de eeuw, toen hij aan het graven was onder het borstgedeelte van de Sfinx.

Robert Temple's boek: "The Sphinx Mystery" (2009) presenteert een opsomming van vele gedrukte verslagen van eerdere observaties uit de afgelopen eeuwen waaruit blijkt dat het duidelijk is dat er wel degelijk holtes bestaan onder de Sphinx die zelfs al eens eerder onderzocht en gedocumenteerd waren. De heersende opvatting is echter dat deze holtes natuurlijk gevormd zouden zijn, maar voor op z'n minst één zekere tunnel lijkt dat echter onwaarschijnlijk vanwege een scherpe bocht van 90 graden.

Alhoewel het eerst volledig ontkend werd door de toenmalige Egyptische autoriteiten van het Gizeh-plateau, herontdekte de auteur Andrew Collins (www.andrewcollins.com) in het jaar 2008 een complex van lange tunnels onder het Gizeh-plateau. Hij vond de ingang naar het complex achter een muur van de tombe die bekend stond als NC2, na het lezen van de memoires van de ontdekkingsreiziger Henry Salt. Henry Salt beschreef in het jaar 1817 namelijk hoe hij toegang verkreeg tot hetzelfde tunnelsysteem, maar om wat voor reden dan ook later nooit was teruggekeerd voor nader onderzoek. De meeste van deze tunnels lopen dood, alhoewel één van de tunnels door lijkt te gaan in een nauwe ruimte, welke op het moment van schrijven nog niet uitgegraven is vanwege de potentiële gevaren van giftige spinnen en slangen. Mogelijk zou deze tunnel verderop naar de Sfinx kunnen leiden en misschien zelfs ook naar de legendarische Zaal der Archieven. (Zie de documentaire: "The Lost Caves of Giza".)

Tot op de dag van vandaag lijkt het erop dat de mythische Zaal der Archieven nog niet daadwerkelijk is gevonden. Echter, het zou mogelijk kunnen zijn dat het al wel gevonden is, maar dat de ontdekking ervan doelbewust nog niet geopenbaard is aan het grote publiek om onbevoegde schatgravers weg te houden. Egypte kampt namelijk al langer met het probleem van illegale opgravingen.