In de stad Cusco (Spaans: "Cuzco") van Peru vindt men een complex van grote muren bestaande uit enorme stenen blokken van verschillende vormen die in elkaar steken zonder enige vorm van voegmateriaal, dat men Sacsayhuamán noemt. (Zie de afbeelding rechtsonder.) Aanvankelijk dacht men dat dit een fort was maar vandaag de dag heeft men hier vraagtekens bij gezet.
Sommige
van deze stenen wegen een
ongelooflijke 500 ton en zijn 8,2 meter hoog. Dit soort in elkaar
passende stenen zijn tevens te vinden in andere megalitische bouwwerken
zoals in Machu Picchu, Ollantaytambo, en ook in Egypte en in
Paaseiland. Zoals de grote stenen in de gebouwen uit het oude Turkije,
Egypte, Griekenland en Tiwanaku, zijn bepaalde stenen tevens aanelkaar
verbonden met bronzen klemmen. Het lijkt erop dat enkele van deze
bronzen klemmen ter plekke gegoten waren, wat een vaardigheid zou zijn
die men niet zou kennen in het pre-Colombiaanse Peru.
In de regio van het Hayu Marca-gebergte in
Peru staat een mysterieuze rots dat "de deur van Aramu Muru"
wordt genoemd, op een afstand van 35 km van Puno naar het
Titicacameer. Het werd pas ontdekt in 1996 alhoewel de locale
bevolking al lang van het bestaan afwist. Het is een uitgehakte
rots
van zeven meter hoog en zeven meter breed. Daarbij is er in het
midden een eigenaardige holte uitgehakt van 1,5 meter breed dat
enigszins wel wat weg heeft van een deur. (Zoals te zien valt op de
afbeelding hier links.)
Volgens een plaatselijke legende zouden Tiwanaku en dit "bouwwerk", dat bekend is als de "Poort naar de Goden" of de "Poort naar de Hemel", verwezenlijkt zijn door de Heer Muru; een heerser die zou komen van het land Mu (Lemurië, het verzonken continent dat ooit gelegen zou hebben in de Grote Oceaan). Het wordt ook wel de "deur van de duivel" genoemd vanwege geruchten dat hier mensen zouden zijn verdwenen en in andere gevallen zelfs weer herverschenen. Sommigen hebben hier vreemde lange mannen gezien met gloeiende lichtbollen die door deze deur liepen. (Uit de korte film: "The Stargate of Aramu Muru".)
Het is
een
raadsel hoe en met wat voor doel men dit heeft gemaakt. Mogelijk
was het echter geen bouwwerk, maar werd deze rots gebruikt als een
steengroeve net zoals de eigenaardige vermeende steengroeve in
Ollantaytambo (zie de afbeelding rechts), gelegen in het zuiden van
Peru; Bij deze steengroeve
lijkt het alsof de stenen als boter uit de rots zijn gesneden in plaats
van gehakt, omdat de overgebleven steen bijzonder glad is en
waarbij op de bodem rechte horizonale lijnen te zien (echter niet
te zien op de afbeelding rechts) zijn alsof men dit met
lasertechnologie heeft uitgesneden.
Volgens de helderzienden Edgar Cayce en Douglas James Cottrell was men
dan ook in de technologisch gevorderde tijd van Atlantis al reeds bekend met
de laser. (Alhoewel het anders werkte.)
Nog een opmerkelijk verband met Atlantis is te vinden in de oude legendes van Ollantaytambo, welke vertellen dat voordat de Inca's bouwden op de fundering, het oorspronkelijke gebouw gemaakt werd door de "Kinderen van de Zon". In het boek "A Dweller on Two Planets" (hoofdstuk 18) werden de inwoners van Poseid (het grootste eiland van Atlantis) de "Kinderen van de Zon" genoemd. De zon symboliseerde "Incal", wat hun benaming was voor "God".