Volgens de lezingen van Edgar Cayce, zou het zo'n "200.000
jaar" hebben geduurd om tot een technologisch vergevorderd
ontwikkelingsniveau te komen. (Cayce Reading 364-4.) In de vroege
periode leerde men al om gas te gebruiken voor transportballonnen
gemaakt van dierenhuiden, men ontdekte elektriciteit en in latere
tijden ontwikkelde men vliegende "schepen", geavanceerde
communicatievormen en een energiecentrale die werkte door middel van
een "groot kristal" dat de energieën van de zon, de maan
en andere kosmische energieën kon vangen en bewaren.
Eerst
werd de energie van het "Grote Kristal" gebruikt als een
spiritueel gereedschap voor degenen die de geweldige energie
aankonden. Later werd het gebruikt om het menselijk lichaam te
verjongen en voor de verzending van energie door het land, zoals
radiogolven, wat vaartuigen en voertuigen aandreef die zich begaven
over het land, door de lucht, en onder de zee met de snelheid van het
geluid. Men was ook in staat om reusachtige stenen te laten zweven
door het veranderen en opheffen van de zwaartekracht, vanwege een
groter begrip van de werking van de natuur, geluid en
trillingen.
Het grote kristal werd ook wel de "Tuaoi
steen" of "Vuursteen" genoemd, en werd beschreven als
reusachtig van formaat, zeszijdig, cilindrisch qua lengte,
prismatisch qua vorm en opalescent (bijna doorschijnend) qua
verschijning. Het was een groot cilindervormig glas (zoals we
het vandaag zouden noemen), gesneden met facetten op een manier dat
de deksteen bovenop het kristal het centraliseren mogelijk maakte van
de energie/kracht die zich concentreerde tussen het einde van de
cilinder en de eigenlijke deksteen (Edgar Cayce Reading 440-5.) Het
kristal kon afgestemd worden op verschillende niveau's om energie te
concentreren en was behuisd in een koepel waar een soort van
isolatiematerialen werden gebruikt welke verwant waren aan asbest.
Het Grote Kristal van Atlantis, door Ennead
In het Bijbelboek Ezechiël wordt er gesproken over "vurige stenen" op de "berg van God". (Zie Ezechiël 28:14 en 28:16). Veelal wordt aangenomen dat "vurige steen" een oud woord is voor "edelsteen". Misschien werd het zo genoemd omdat ze kunnen schitteren als vuur bij de blootstelling aan licht.
Helderziende Paul Solomon beschreef ook het "Grote Kristal" in zijn readings:
"... u
spreekt van het grote kristal dat vaak is beschreven - dat zo goed als
in deze tijd kan worden beschreven - een kristal dat gedeeltelijk van
lapissteen [Lapis Lazuli] is gemaakt, en van zeshoekige vorm, met
hetgeen dat [zou kunnen worden] beschreven als bollen of ballen die de
houders van magneten of magnetisme zijn. De wetten van optica, van
licht en magnetisme gefocust door kristal als een bron van
elektromagnetisme, of de kracht, als het ware, van bliksem gefocust op
aarde die aan de atmosfeer de aanwezigheid van elektriciteit kon geven
dat slechts hier en daar het gebruik van een antenne benodigde om deze
kracht te aarden en het beschikbaar te maken voor degenen die het voor
licht en voor verschillende doeleinden zouden [willen] gebruiken."
(Bron: Paul Solomon Reaging #9185, van 03/06/1988)
Wat Paul Solomon hierboven beschrijft doet sterk denken aan de zogenoemde Wardenclyffe Tower, ook bekend als de "Tesla Tower", van de nu befaamde uitvinder en wetenschapper Nikola Tesla (1856-1943). De Tesla Tower was namelijk een hoge toren waarmee hij ook trachtte om de atmosfeer van elektriciteit te voorzien. Het uiteindelijke doel was dat men deze elektriciteit overal op de wereld kostenloos zou kunnen opvangen. Maar de plannen werden niet goedgekeurd door de voornaamste financier, J.P. Morgan, en het project vond geen andere geldschieters. Later, vanwege schulden met betrekking tot de bouw zou Tesla zijn toren hebben moeten afstaan waarna het uiteindelijk tot scroot werd verwerkt.
Paul Solomon's reading ging verder over dat het kristal ook gebruikt
werd om de hemisferen van de hersenen te bundelen (van de ingewijde
priesters die de kracht aankonden) dat het vermogen zou geven om de
archieven van de Aarde (de Akasha Kronieken) en de "geest van het
Goddelijke" (mind of the Divine) te channelen. In latere tijden werd de Ark van het Verbond gebruikt voor dit doeleinde. De kristallen werden toen gescheiden as de (edel)stenen van de borstplaat van de hogepriester.
Volgens Edgar Cayce zou de
ramp die de tweede periode van opschuddingen veroorzaakte (vanaf
28.000 v.Chr.) het resultaat geweest zijn
van het te hoog afstemmen en overladen van hun grootste
kristalgenerator in het gebied van de eilanden
van Bermuda in de Atlantische Oceaan dat we vandaag de dag kennen als
de Bermuda Driehoek. Een soort van ondergrondse batterij waarin een
zeer grote hoeveelheid energie opgeslagen kon worden. Door het te
hoog afstemmen van dit kristal raakte deze op een gegeven moment
overladen en zorgde voor een catastrofale explosie. Men kan wel
voorstellen dat dit tot een zou leiden tot enorme opschuddingen in de
aardkorst met als gevolg het zinken van veel landmassa.
Deze
nu beschadigde generator zou periodiek een heftige verschuiving van
ongeconcentreerde elektromagnetische energie teweeg brengen dat in
staat was haar directe omgeving te dematerialiseren, wat zowel bij
schepen als vliegtuigen voorgekomen zou zijn. De hedendaagse
wetenschappelijke theorie is dat dit gebied gevaarlijk is vanwege
bepaalde gassen welke zouden opstijgen vanaf de bodem van de oceaan
welke the natuurlijke draagkracht van water en lucht daarbij ongedaan
zou maken. Dit zou echter alleen een bedreiging kunnen vormen door de
ontsnapping van een grote hoeveelheid gas uit de bodem. Dit wordt
echter beschouwd als hoogst onnatuurlijk, dus hoe is het dan mogelijk
dat dit gas in zo'n grote hoeveelheid kan ontsnappen? Zelfs lekken en
boringen kunnen hier niet voor zorgen.
Volgens de lezingen van
trance-medium Daan Akkerman (zie het boek "Atlantis en ufo's"
(2003) had planeet Aarde van origine twee manen en er bestonden er
geen getijden; geen eb en vloed. Toen een enorme meteoor op de Aarde
dreigde neer te storten probeerden de mensen deze van baan te
veranderen met behulp van een vorm van nucleaire fusie. Helaas
mislukte dit waardoor de meteoor insloeg en één van de manen
vernietigde. De opschudding van deze onevenwichtigheid zorgde voor
het ontstaan van de getijden van de oceanen waardoor het enorme
continent van Atlantis op den duur verdeeld raakte in meerdere grote
eilanden en later kleinere. Deze inslag en daarbij ook het gebruik
van technologie voor verkeerde doeleinden, wat ervoor zouden zorgen
dat de natuurkrachten zich tegen de mens zouden keren, was het begin
van de ondergang van Atlantis. Verscheidene diersoorten stierven uit
welke de meeste hedendaagse wetenschappers foutief dateerden op
miljoenen jaren oud, terwijl dit slechts 25.000 jaar geleden zou
zijn.
Helderziende Dr. Douglas James Cottrell beschreef
de Atlantiërs als een "rood ras" met een rode
huidskleur, welke in harmonie leefden met de natuur. (Hij bedoelde
hiermee waarschijnlijk het oorspronkelijke ras.) Ze begrepen zeer
goed hoe te leven binnen de wetten van de natuur. De druïden; de
overgeblevenen van Atlantis, kenden geometrie, astronomie, ze
begrepen elektriciteit en laser: de concentratie van licht. Ze
geloofden dat de geest in alle dingen was en ze imiteerden de natuur
in hun ondernemingen. Zo zouden hun machines hetgeen nabootsen wat te
vinden was in de natuur: Hun boten zouden lijken op vissen, eigenlijk
meer specifiek: walvissen, en hun vliegtuigen zouden lijken op vogels
zoals de arend en de havik. Zelfs de ontwerpers van schepen en
vliegtuigen van vandaag de dag bootsen hetgeen na wat ze zien in de
natuur. Hun invloed breidde zich uit naar alle windstreken, wat te
zien is aan de verscheidene rasters (Cottrell bedoeld waarschijnlijk
de prehistorische megalithische bouwwerken die geplaatst zouden zijn
op lijnen en kruisingen van deze lijnen van het (hypothetische)
elektromagnetische aardraster) of piramides op Aarde. (Bron: Rev.
Douglas James Cottrell PhD: the purpose of Stonehenge in England,
door Rammsteinregeln.)
Atlantis, door Auriel Bessemer
(Klik
op de afbeelding voor een vergroting)
Het boek: "A Dweller on Two Planets" (een bewoner op twee planeten)
uit 1894, doorgegeven door de opgestegen meester Phylos de Tibetaan en
geschreven door Frederick S. Oliver, beschrijft vele aspecten van de
Atlantische beschaving rond 11.160 v.Chr., inclusief geologische
ligging, gebouwen, religie, educatie, technologie en politiek.
Volgens het boek was er een kastenstelsel in Atlantis dat leidde tot
grote onderlinge competitie. Om deze reden waren er veel hoog
opgeleide mensen die het recht hadden op hogere functies, betere
kansen en burgerrechten. De lager opgeleide mensen eindigden in de
lagere klassen die in armoede leefden en het vaak moeilijk hadden. In
Atlantis-stad leefde iedere bevolkingsklasse in een verschillend
gebied in Atlantis.
Merkwaardigerwijs beschreef het boek
verschillende soorten technologie welke nog niet bekend waren in het
jaar 1894 (het jaar waarin dit boek werd uitgegeven), zoals onder
andere: een draagbaar en draadloos communicatieapparaat waarmee men
over lange afstanden met elkaar kon spreken en dat - net zoals de
hedendaagse mobiele telefoon - afbeeldingen kon verzenden, een geweer
dat elektriciteit gebruikte in plaats van kogels, vliegmachines die
werkten op basis van anti-zwaartekrachttechnologie, watergenerators,
en een soort batterij die men tijdelijk in voertuigen kon plaatsen
zodat deze opgeladen werd en waarvan de energie later omgezet kon
worden in hitte en praktisch gebruikt kon worden om bijvoorbeeld te
koken. Vreemd genoeg werd er ook vermeld dat, alhoewel men deze
apparaten had verloren, men deze in de twintigste eeuw weer zou
herontdekken.
Volgens het boek zou deze
geavanceerde technologie en kennis al negen eeuwen voor de laatste
verwoesting van Atlanis verloren zijn geraakt. De productiestad
Marzeus was ten onder gegaan aan corruptie en de wetenschap die
gebaseerd was op de "navaz"; de mysterieuze natuurkrachten
was zo ver verloren geraakt dat luchtschepen waren vergeten of werden
beschouwd als halfmythische geschiedenis.
Toen Plato Atlantis
beschreef in zijn dialogen was deze vorm van geavanceerde technologie
dus al eeuwen verloren geraakt en waren de Atlantiërs toegewezen op
meer primitieve vormen van transport, zoals houten schepen om in zee
te varen. Plato beschreef in "Timaeus" dat Atlantis een
dominante militaire macht was dat oorlogen waagde met andere delen
van de wereld om land te veroveren voor kolonisatie. De trotse
Atlantiërs die eens zo oppermachtig waren dankzij hun technologie
werden dan ook erg vernederd toen ze verslagen waren in hun poging om
door te dringen tot de stad die later bekend zou staan als Athene,
dankzij de heldhaftige militaire acties van de vrouwelijke leider van
de Hellenen (de oude Grieken).
Aanwijzingen voor deze
verloren, mogelijk Atlantische technologie zijn te vinden in en
rondom de oude megalithische bouwwerken die zich over de hele wereld
bevinden zoals in Egypte, de Amerika's, Baalbek, Engeland en vele
anderen. Vaak zijn deze gebouwd met reusachtige stenen blokken die
soms meerdere honderden tonnen wegen, waardoor het ondenkbaar is hoe
men deze heeft kunnen plaatsen en vooral: hoe men deze heeft kunnen
tillen zonder het gebruik van de krachtigste mechanische kranen.
Het
valt op te merken dat men op een gegeven moment stopte met het
gebruik van deze grote en zware stenen voor bouwdoeleinden, wat zou
kunnen betekenen dat men in deze tijd definitief de kennis had
verloren van deze technologie. Bewijs hiervan is te vinden in het
restauratiewerk in bijvoorbeeld de oude stad Machu Picchu waar men
met kleine stenen de gaten heeft gevuld welke ontstaan waren door
aardbevingen en de zeer zware rondslingerende stenen bij het
fundament van de tempel van Jupiter in Baalbek, Libanon. Ook in
Egypte zijn er zeer zware rondslingerende stenen te vinden in
bepaalde graven waarbij het lijkt of dat men deze nooit meer van zijn
plaats heeft kunnen krijgen.
De oude volkeren konden daarnaast
ook de hardste steensoorten snijden en bewerken met zo'n nauwkeurige
precisie dat ze wel leken te zijn gesneden met lasertechnologie,
eigenlijk zelfs net iets preciezer dan wat wij vandaag de dag met
laser zouden kunnen bewerkstelligen. Deze opmerkelijke vorm van
steenbewerking vindt men in en bij de megalithische bouwwerken van
Egypte, Puma Punku en Cuzco. Deze prestaties zouden beschouwd kunnen
worden als het definitieve bewijs voor oude verloren geavanceerde
technologie en daarom zou het meer serieuze aandacht en onderzoek
verdienen. Het bouwen in grote steenblokken zou men hedendaags kunnen
beschouwen als primitief maar het is feite enorm duurzaam en stabiel.
Het voordeel hiervan is dat bijzonder bestendig is tegen aardbevingen
en enorme stormen. Moderne gebouwen die gemaakt zijn met metaal en
kleine, zachtere steensoorten zullen nooit duizenden jaren kunnen
bestaan vanwege natuurlijke invloeden zoals vochtigheid, corrosie en
erosie.
Edgar Cayce en Nikola Tesla
Het was in publieke kringen al reeds bekend dat Edgar Cayce ook een aantal readings gaf aan Nikola Tesla. Tesla is vooral bekend als de uitvinder van de wisselstroomgenerator, de wisselstroommotor en van andere belangrijke componenten van het huidige elektriciteitsnet, maar hij vond ook de radio uit, de inductiemotor, neonlicht, röntgenstralen en shadowgraphs, de Tesla-turbine, de Tesla-spoel, bediening op afstand en hij was ook bekend vanwege zijn proeven met draadloze elektriciteit.
Alhoewel de namen van Edgar Cayce's clienten doelbewust niet genoemd werden in de gepubliceerde versie van Edgar Cayce's readings, volgens insiders zou Tesla client nummer 487 (onder andere) zijn geweest, alhoewel later vermengd met andere readings en valselijk toegeschreven werd aan iemand anders door overheidsinstanties die hem al een tijd in de gaten hielden (men vond zijn uitvindingen potentieel gevaarlijk), zoals ook Tesla's onderzoek in beslag werd genomen nadat hij overleed. Er zijn hoe dan ook aanwijzingen hiervoor, aangezien hij in zijn laatste twee readings juist werd omschreven als een elektrotechnisch ingenieur , en readings 487-21, 487-24 en 487-25 gaan over het afsluiten van een overeenkomst met General Electric, en inderdaad, Tesla was voor een tijdje in dienst bij General Electric Company.
Volgens reading 487-17 zou Nikola Tesla een vorig leven hebben gehad als een Atlantische leider die Ajax van het huis van Ode of Ax-Tell werd genoemd in het "Egyptische land". De naam "Ax-Tell", met inbegrip van de varianten: "Axtell" en "Axtel", komen 43 keer voor in de Edgar Cayce Readings. Interesant genoeg beschrijftreading 615-1 het volgende: (Vrij vertaald naar het Nederlands.)
"De entiteit was de koning of leider, Axtel, die de ENE, of de Wet van Één aanhing, en leidde in het verzamelen en zorg dragen voor deze annalen van de Atlantiërs, als voor het vermogen om de ongeziene krachten te gebruiken in de activiteiten gerelateerd aan de materiële zaken van de mens.
Vandaar dat in het heden van deze persoon de dingen die te maken hebben met elektrische krachten, de dingen die te maken hebben met de communicatie van individuën in verschillende delen van het land, de dingen die in de diepste porties van de aarde delven, altijd de interesse wekken van deze entiteit."
Recentelijk bekeek ik het boek "A Dweller on Two Planets" opnieuw, en ik keek naar de volgende uitspraak: "Axte Incal, Axtuce Mun" - dat vanuit het Atlantisch zou betekenen: "Als men God kent dan kent men alle werelden". Ik wist al reeds dat "Incal" God betekende, maar toen ik zag dat "Axte" zou moeten betekenen: "kennen", realiseerde ik me dat "Axte" in feite "Axtel" is zonder de laatste letter "l", en ik dacht bij mezelf dat dit vast geen toeval was omdat een naam dat zo goed als "kennen" betekend wel erg passend is voor zowel de Atlantische heerser als de wetenschapper Nikola Tesla. Toen ik vervolgens naar de letters keek zag ik plotseling iets opvallends; Als je de "x" van Axtel vervangt met een "s", is het een anagram voor... "Tesla"!